Kraj Niemcy

Stolica: Berlin
Waluta: euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Wiza: nie jest wymagana
Język: niemiecki
Napięcie: 230 V
Powierzchnia: 357 121 km²
Ludność: 82 398,3 tys.

Alpy Bawarskie

Baden

Bawaria

Berlin

Brandenburgia

Dolna Saksonia

Hesja

Meklemburgia

Nadrenia

Saksonia

Tajemnicze Góry Harz, przepiękne parki krajobrazowe, zabytkowe miasta i nieprzebrane formy turystyki.

Informacje ogólne

Saksonię można zwiedzać na kilka sposobów, niemniej podróżnikom zawsze towarzyszy bogactwo unikalnych skarbów kultury, wielowiekowe tradycje i przede wszystkim wyjątkowe piękno krajobrazu. Rewelacyjnie będą się tam czuli miłośnicy odpoczynku na łonie przyrody oraz turyści z pasją przemierzający muzealne sale, chociaż jeśli tylko ktoś lubi spacerować po uliczkach pięknych miast i próbować regionalnych specjałów, również nie będzie zawiedziony. Zróżnicowanie Saksonii pod względem krajobrazowym jest bardzo duże, dlatego zupełnie inaczej zwiedza się odbudowane po II wojnie światowej Drezno, poznaje krajobraz Szwajcarii Saksońskiej czy przemierza łagodne góry Lasu Turyńskiego. Z sielankowymi krainami sąsiadują miasta pełne zabytków, mniejsze miejscowości o ważnej dla kraju historii, przepiękna dolina rzeki Bode otoczona dramatycznymi skałami oraz Góry Harz położone w samym sercu Niemiec. Niezależnie od celu wyprawy, na swojej trasie można spotkać romańskie kościoły i klasztory, średniowieczne zamki skrywające niekiedy mroczne tajemnice oraz nowożytne rezydencje zastanawiające unikalnym stylem architektonicznym. Niezwykłą krainę przecina sieć rozmaitych szlaków turystycznych przeznaczonych dla bardziej i mniej zaawansowanych turystów, a doskonale przygotowana baza noclegowa budzi turystyczne uznanie turystów zza granicy.

Na jednolity region turystyczny składa się Saksonia, Saksonia-Anhalt ora Turyngia, czyli trzy historyczne krainy, które na terenie Niemiec sąsiadują z takimi landami jak: Brandenburgia, Dolna Saksonia, Hesja i Bawaria. Natomiast od południa i wschodu, Saksonia graniczy z Czechami i Polską. W zróżnicowanym krajobrazie można także dopatrzyć się kilku rzek (Łaba, Striegis, Zschopau i Mulde), a także pięknych wrzosowisk i zielonych łąk kontrastujących z Piaskowcowymi Górami Połabskimi, wznoszącymi się na terenie Parku Narodowego Saska Szwajcaria. Saksonia wznosi się stopniowo z północy ku południu i przechodzi w pobliżu czeskiej granicy w góry. Ważnym elementem krajobrazu saksońskiego są Rudawy – pasmo górskie rozciągające się od Bawarii do Łaby oraz znajdujące się na wschód od rzeki niższe Góry Łużyckie.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Historię regionu również można rozpatrywać z punktu widzenia trójpodziału na mniejsze dzielnice. Saksonia Anhalt jest stosunkowo młodym landem, który przed wiekami należał do pruskiej prowincji Saksonia, a po II wojnie światowej znalazł się w granicach NRD w postaci jednostki administracyjnej utworzonej przez armię radziecką. W Turyngii od zarania dziejów rozwijało się germańskie osadnictwo, w VI stuleciu podbite przez Franków i w wieku IX skolonizowane przez Karola Wielkiego. Po licznych podziałach mających miejsce na przestrzeni wieków, mini-region stał się odrębnym krajem związkowym dopiero w 1990 r., gdy trafił do zjednoczonych Niemiec. Nieco inaczej potoczyły się losy samej Saksonii, w najodleglejszym okresie zajmowanej przez kulturę łużycką, która z kolei w późniejszych stuleciach zajęła część ziem polskich. Słowianie zostali wyparci przez Ottona I zaraz po utworzeniu Marchii Wschodniej i Marchii Miśnieńskiej, a rządy na wiele lat objęła dynastia Wettinów, która w XVI wieku uzyskała tytuł elektorów saskich. Państwowemu skarbcowi przyglądał się August II Mocny, wznosząc jednocześnie piękne rezydencje cieszące oczy do dziś. W XIX wieku Saksonia stanęła u boku Prus w walce przeciwko Napoleonowi, trafiając po przegranych bojach na jakiś czas w ręce francuskie. W roku 1871 kraina przynależała już do Cesarstwa Niemieckiego, a potem do III Rzeszy. Po II wojnie światowej i radzieckiej okupacji, Saksonia przypadła „demokratycznej” części Niemiec i stała się niezależnym landem w 1990 r.

Dla wielu turystów jednym z najpiękniejszych miast w Niemczech, jest stolica Saksonii – Drezno, które zostało zniszczone podczas II wojny światowej, ale w pełnej chwale podniosło się z gruzów. Określenia „cud nad Łabą” czy „Florencja nad Łabą” nie są bezzasadne. Zwiedzającego może wręcz zdumieć ilość skarbów kultury, zgromadzonych w jednym mieście przez stulecia, tym bardziej że wplecione są w cudowny krajobraz miejski i przyrodniczy. Stolica zawsze oczarowuje swoich gości mieszanką tradycji i nowoczesności, która doskonale wkomponowana jest w piękne jak marzenie śródmieście. Tereny niedaleko granicy czesko-niemieckiej należały przed wiekami do Serbów Łużyckich, natomiast o słowiańskim pochodzeniu przypomina dawna nazwa – Drazdany (Drężdany). Przełomową datą dla historii miasta był rok 1485, gdy rezydencję założyła tam dynastia Wettinów, zaczął się dynamiczny rozwój, a starówka zyskała wiele przepięknych budowli i zmieniała swoje oblicze. Prawdziwy pogrom nastąpił jednak pod koniec II wojny światowej, kiedy po alianckich nalotach większość miasta znikła z powierzchni ziemi, niemniej szczegółowa rekonstrukcja zabytków powoduje czysty zachwyt. Drezno ze względu na historyczne korzenie zwane jest „miastem baroku”, co można stwierdzić obserwując panoramę znak rzeki Łaby, spiętej XVIII-wiecznym mostem Augusta. Z tego miejsca można od razu wybrać się na rekreacyjny rejs statkiem, niemniej jeśli ktoś nie może się doczekać zwiedzania, powinien od razu skierować się na Tarasy Bruhlowskie – doskonałe miejsce spacerowe, powstałe jako tereny wypoczynkowe saksońskich władców. Stamtąd już blisko na reprezentacyjny Schlossplatz prowadzący do katedry Trójcy Świętej – monumentalnego kościoła dworskiego, wzniesionego na zamówienie Augusta Mocnego. Świątynia z pewnością hipnotyzuje nietypową sylwetką kojarzącą się z tortem i może zainteresować wnętrzem skrywającym ciekawy ołtarz, ogromne organy i krypty rodu Wettinów. Zaraz obok wznosi się Residenzschloss, czyli potężny, nieregularny zespół budowli, w których przed wiekami rezydowali władcy, a obecnie mają miejsce czasowe wystawy. Doskonałym punktem widokowym jest wieża Hausmannsturm, natomiast wśród pomieszczeń pałacu warto zwrócić uwagę na Komnatę Lustrzaną, słynny skarbiec królów zwany Zielonymi Podziemiami i oszałamiające zbiory tematycznych kolekcji. Następnym punktem na trasie może być przykładowo plac Teatralny i gmach Opery Państwowej, porywającej do tańca wspaniałym włoskim barokiem i rozbrzmiewającą niekiedy muzyką z „Latającego Holendra” Ryszarda Wagnera. Wielu turystów fotografuje się przy okazji przy konnym pomniku saksońskiego króla Jana i rusza z werwą na zwiedzanie najsłynniejszej budowli w Dreźnie, czyli założenia pałacowego o dumnej nazwie Zwinger. Obszerny dziedziniec, będący wymarzonym miejscem spacerowym, otaczają barokowe pawilony, bramy i inne budowle powstałe w XVIII stuleciu dzięki estetycznemu gustowi Augusta Mocnego, który potrzebował miejsca do organizowania turniejów rycerskich oraz świąt. Obecnie mieści się tam kilka wybitnych kolekcji z Galerią Malarstwa Dawnych Mistrzów na czele (dzieła m.in. Rafaela, Tycjana, Rubensa, Rembrandta, El Greco). Dziedziniec ozdobiony jest Bramą Koronną, licznymi rzeźbami, fontannami i galeriami, z których można spojrzeć na budowlę z wyższej perspektywy. Chociaż Stary Rynek znajduje się w cieniu przepięknych budowli, warto tam podążyć ze względu na ratusz z tarasem widokowym oraz olbrzymi gmach Kulturpalast, w którym odbywają się koncerty z muzyką poważną. Na placu często rozkładają się drewniane kramy z różnościami, więc jeśli trafi się na kiermasz warto zapytać kupców o jakiś regionalny przysmak. Trasa spacerowa prowadząca w pobliżu kilku ważnych świątyń (kościół św. Krzyża i kościół Matki Bożej), dociera do Albertinum – dawnego arsenału królewskiego z interesującymi ekspozycjami muzealnymi, niemniej ciekawe ekspozycje i budowle znajdują się także po drugiej stronie mostu Augusta, w dzielnicy Neustadt (Muzeum Prehistorii, Pałac Japoński, Państwowe Muzeum Etnograficzne i wspaniałe fontanny na Albertplatz). Zabytkowych budynków o wysmakowanych bryłach w Dreźnie jest znacznie więcej, niemniej nie należy zapominać o wspaniałych filharmoniach, teatrach, salach koncertowych i dziesiątkach innych muzeów pełniących funkcje kulturalne. Ponadto warto: zajrzeć do największego parku w Dreźnie Grosse Garten z ogrodem botanicznym, zaprowadzić dzieci do interesującego zoo i pojeździć rowerem po terenie rozległego Dresdner Heide. W obrębie miasta i wzdłuż Łaby rozciągają się również wspaniałe tereny spacerowe oraz łatwo można znaleźć Elberadweg – trasę rowerową bardzo dobrze oznakowaną i zaliczającą się do jednej z najpiękniejszych w Europie. Oferta rozrywkowa w postaci pubów, barów i dyskotek również prezentuje się atrakcyjnie, więc warto zarezerwować miejsce noclegowe co najmniej na kilka dni.

Kuchnia

Kuchnia niemiecka może pozytywnie zaskoczyć turystów, im bardziej będą wgłębiali się w tajniki kulinarne poszczególnych regionów. Wbrew pozorom potrawy serwowane przez niemieckich kucharzy charakteryzują się dużą różnorodnością, niemniej bardzo często sprowadzane są do wspólnego mianownika: dużo i tłusto, ale przede wszystkim smacznie. Najlepiej będą się tam czuli kulinarni smakosze, dla których spożywanie kalorycznych i obfitych dań stanowi czystą przyjemność, a odkrywanie potraw niespotykanych nigdzie indziej na świecie okaże się kulinarną frajdą.

W schemacie dnia przeciętnego Niemca pojawiają się najczęściej trzy główne posiłki: fruhstuck, mittagessen i abendessen/abendbrot. Na obfite śniadanie (fruhstuck) składają się głównie białe kiełbaski, wędliny, sery, jajka pod różną postacią, dżem i musli. Przeważnie w dużych miastach uzupełnieniem jest późne śniadanie brunch lub drugie śniadanie zweites fruhstuck, niemniej wszyscy oczekują na porę obiadową między 12.00 a 14.00 – mittagessen (zupa, drugie danie, deser). Warto tutaj zaznaczyć, że restauracyjne dania z „menu” są tańsze niż potrawy z „karty dań” (speisekarte). Obiad może być jadany również późnym popołudniem i wieczorem, niemniej na zakończenie dnia, około godziny 20.00, powinno się spożyć kolację abendessen/abendbrot. Podczas zwiedzania niemieckich miast, gdy przyjdzie pora obiadowa, warto rozglądnąć się za takimi szyldami jak: Restaurant (restauracje), Gasthaus (gospody), Kneipe (knajpy) czy Cafe (kawiarnie). Bary szybkiej obsługi to schnellimbiss lub bude, natomiast chętnie odwiedzane winiarnie i piwiarnie widnieją odpowiednio pod szyldem weinstube i bierstube, chociaż nie sposób nie zauważyć, iż na wielu ulicach dominują tureckie kebaby, lokale azjatyckie i bary sushi.

Podstawowym składnikiem wielu dań jest po prostu chleb i tutaj wybór tego typu pieczywa jest znacznie szerszy niż w innych krajach. Nie sposób też wymienić wszystkich gatunków bułek, podobnie jak nazw dań obiadowych, niemniej zawsze jest w czym wybierać, a kubki smakowe pobudzają się na myśl o wspaniałych daniach mięsnych w zawiesistych sosach. Obiady wzorowane są na kuchni chłopskiej i składają się głównie z ziemniaków, kapusty oraz mięsa i tutaj królują przyrządzane na rozmaite sposoby: wołowina, wieprzowina, golonka, boczek i drób, choć smakosze gustują w sarninie, mięsie z dzika i zająca czy dzikim ptactwie (głównie bażanty). Ziemniaki mogą być podawane w różnych postaciach (gotowane, smażone, frytki, placki ziemniaczane), aczkolwiek w menu często pojawiają się knedle ziemniaczane, chlebowe, pyzy i kluski. Do tego dochodzi mięso w postaci najchętniej zamawianych sznycli, przeróżnych kotletów i pieczeni. Zupy nie są co prawda aż tak popularne, ale w przypadku niespodziewanego głodu można ulec gulaschsuppe (gulaszowej), kartofelsuppe (ziemniaczanej), zwiebelsuppe (cebulowej) lub bruhe (bulionowi). Można także skorzystać z opcji łączonej i zamówić danie jednogarnkowe – eintopf, przypominające gęstą zupę, zapiekankę lub gulasz.

Wybrane dania niemieckiej kuchni:

Linsensuppe – zupa z soczewicy podawana z kiełbaskami.

Kasseler Rippchen – wędzony kotlet z kością.

Leberkase – pokrojony klops podawany na gorąco w bułce z musztardą.

Schwartelbraten – pieczeń wieprzowa z kapustą kiszoną i knedlami z bułki.

Leberknodelsuppe – bawarski bulion z wątrobianymi klopsikami.

Hunsrucker Festessen – kiszona kapusta z ziemniakami i szynką.

Martinsgans – gęś faszerowana kasztanami i jabłkami serwowana na św. Marcina (11.XI).

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Himmel und Erde – ziemniaki z cebulą i jabłkami, podawane w różnej formie, np.: z kaszanką.

Eisbein mit Erbspuree – pieczona golonka z kapustą gotowaną w szampanie i puree z groszku.

W niemieckim języku kulinarnym na stałe zapisało się słowo wurst odnoszące się do kiełbasianych specjalności podawanych najczęściej jako przekąska lub lekki lunch. Oprócz tradycyjnych kiełbas pod różną postacią, mogą to być frankfurterki, smaczne rheinische, nurnberger bratwurste i pfalzer, niemniej atrakcyjnie prezentują się białe kiełbaski z dodatkiem cebuli i natki pietruszki – weisswurst. Niezależnie od rodzaju restauracji, posiłek warto zakończyć kieliszkiem sznapsa – przykładowo porcją wódki enzian lub kirschwasser.

Z racji tego, że kuchnia niemiecka za sprawą historii spokrewniona jest z kuchnią austriacką, na stoły często trafia sznycel po wiedeńsku, zupa z knedlami, strudel jabłkowy z rodzynkami czy słodkie knedle z morelami.

Jeżeli ktoś nie przepada za dużą ilością mięsa może zawsze sięgnąć po ryby, których w Niemczech nie brakuje i tutaj zmysł smaku pobudzają świeże pstrągi łowione w rzekach i jeziorach, sandacze, śledzie pod różną postacią i karpie podawane później na przykład po turyńsku w sosie jarzynowym z dodatkiem buraków. Szefowie kuchni polecają dla wegetarian danie obazda – pastę z sera camembert, żółtka i masła podawanego z cienko pokrojoną surową cebulą i preclami, natomiast królewskim i bardzo smakowitym dodatkiem do wielu potraw są szparagi (sezon szparagowy trwa od kwietnia do końca czerwca, a szczególnie polecanymi regionami są Schwetzingen, Schrobenhausen i Beelitz).

Do popołudniowej kawy podawana jest zwykle duża porcja ciasta i tutaj Niemcy specjalizują się w sernikach, szarlotkach i plackach z owocami (głównie śliwkami i wiśniami), chociaż pozytywnie zaskoczyć może kaloryczny kaiserschmarrn, czyli naleśnik pokrojony w paski, posypany cukrem i rodzynkami, podawany z syropem owocowym. Specjalnością są także pączki kojarzące się głównie z karnawałem.

Podstawowym niemieckim napojem jest mimo wszystko piwo, którego historia sięga średniowiecza i związana jest z zakonnikami wykorzystującymi chmiel, słód i wodę do produkcji zacnego trunku. Przed wybraniem się do restauracji warto zapamiętać takie nazwy ja: helles (jasne), dunkles (ciemne), weissbier (białe pszeniczne) oraz lagerbier (lager z dolnej fermentacji). Picie piwa to wielowiekowa tradycja kultywowana najweselej w Monachium podczas słynnych dożynek chmielowych Oktoberfest. Chociaż każdy region warzy swoje ulubione piwa, konkurować z najlepszymi piwami z sąsiednich Czech mogą: fryzyjski Jever, bremeński Beck’s, dortmundzki DAB, berliński Berliner Kindl, drezdeńskie produkty browaru Radeberg czy znany każdemu piwoszowi Paulaner i Franziskaner. Z pasją pija się także ciemne piwo górnej fermentacji Schwarzbier, mocnego Bock’a czy kwaśne piwo pszeniczne górnej fermentacji Weizenbier. Warto przy tym pamiętać, że piwo z pianą na dwa palce zawsze jest najlepsze.

Koneserzy wina również mają w czym przebierać. Najlepsze wina typu Riesling osiągają wysokie ceny, a do najwyżej cenionych należą wina z rejonu Rheingau, Mozeli, Frankonii i Badenii. Warto czytać etykiety i zwracać uwagę na takie wyróżniki kategorii jak: Kabinett (najlżejsze z win), Spatlese (wina wysokiej jakości powstałe z całkowicie dojrzałych gron zebranych po ukończeniu normalnych zbiorów), Auslese (mocne wina z najbardziej dojrzałych kiści winogron, zebrane z pewnym opóźnieniem). Obfitość gatunków i szczepów staje się mimo wszystko problemem nawet dla koneserów, a dopasowanie wina do potrawy może okazać się trudnym wyzwaniem. Przed sięgnięciem po kartę win, warto zapamiętać takie słowa jak: słodki – suss, półwytrawny – halbtrocken i wytrawny – trocken oraz nazwę wina musującego sekt.

Po ciężkich i kalorycznych potrawach warto również sięgnąć po kieliszek czegoś mocniejszego. Chętnie pijaną wódką jest żytniówka Weizen Doppel Korn, winiak Wienbrand, a także rozmaite likiery i wódki ziołowo-korzenne. Znaną marką jest Jagermeister, Kummerling czy serwowany w Berlinie Kaulzdorferkrauter Likor, niemniej każdemu na zdrowie zawsze wyjdzie kieliszek likieru ziołowego z dodatkiem płatków złota – Goldwasser.

Kulinarna Saksonia oferuje turystom kilka niespodzianek, które z pewnością zadowolą wyrafinowane podniebienia. Ciasto migdałowe sachsischer mandelstollen dobre jest na osłodę, natomiast na duży głód skuteczna jest nóżka wieprzowa lub cielęca w galarecie – gallertschussel oraz placki ziemniaczane grune klosse. Słodkości jest znacznie więcej i tutaj należy spróbować pysznego piernika pfefferkuchen, bożonarodzeniowego placka drożdżowego z bakaliami dresdner christstollen lub znakomitego sernika dresdner eierschecke. Regionalną specjalnością Górnych Łużyc są małe kluski zasmażane z boczkiem lub kiełbasą i kapustą – stropperle, zupa schalklosse oraz puree z wołowym bulionem – teichelmauke. W okolicach Lipska natomiast jada się danie warzywne z grochu, białych szparagów, marchewek, i smardzów – leipziger allerlei.

Obyczaje

Niemcy są co prawda najludniejszym krajem Europy, ale społeczeństwo odznacza się wyjątkową jednorodnością. Mniejszości narodowe zajmują niewielki procent ogółu, aczkolwiek na ulicach szczególnie największych miast można spotkać mnóstwo cudzoziemców i imigrantów, głównie z Turcji i krajów byłej Jugosławii, którzy osiedlili się tam po zakończeniu II wojny światowej. Społeczeństwo niemieckie nie charakteryzuje się pogłębioną duchowością religijną, niemniej jedna trzecia to zdeklarowani katolicy (głównie na południu kraju), a także protestanci (na północy).

Obecnie jest to kraj odgrywający bardzo ważną rolę na europejskiej scenie politycznej, w którym największe miasta prezentują się jako kosmopolityczne centra pełne zróżnicowania kulturowego. Za sposób na życie uchodzi tam korzystanie z bogatego życia nocnego i kulturalnego, co przekłada się na ogólny obraz społeczeństwa. Niemcy przywiązują również wielką wagę do wypoczynku i chociaż ich kraj nie dysponuje aż tyloma walorami przyrodniczymi co sąsiedzi, można liczyć na wspaniałą infrastrukturę turystyczną zorganizowaną na najwyższym poziomie. Sami Niemcy również lubią podróżować, dlatego niemieckich podróżników można spotkać na całym świecie, w najmniej spodziewanych zakątkach.

Po zakończeniu II wojny światowej najważniejszym wydarzeniem dla Niemców było zjednoczenie kraju w 1989 roku, które połączyło społeczeństwo, odsunęło na drugi plan podziały polityczne i historyczne oraz przyniosło mnóstwo korzyści również gospodarczych. Pomimo stereotypów związanych z podziałem na Niemców z Zachodu i Wschodu, niemiecka duma objawia się w znanych markach samochodów, autostradach, sportach narodowych, wielkich przedsięwzięciach budowlanych i temperamencie gospodarczym.

Cudzoziemcom Niemcy przedstawiają się jako kraj niezwykle czysty, punktualny, pełen świadomości ekologicznej, ładu, porządku i słynnej niemieckiej precyzji. Cechą społeczeństwa jest także zaangażowanie polityczne dążące do zerwania z trudną przeszłością oraz stawianie na edukację. Podróżując po kraju można także zauważyć wyraźnie zaznaczoną tożsamość regionalną, wiążącą ich mocno z „małymi ojczyznami” zwanymi landami. Luźne i oryginalne podejście Niemców do kultury i sztuki oraz ogromne środki wydawane na te cele sprawiają, że w tym kraju na wysokim poziomie rozwinął się teatr i opera, muzyka poważna, literatura, sztuka współczesna oraz kino.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Dzięki tym wszystkim aspektom współczesne Niemcy odbiegają od tradycyjnego wyobrażenia i dzięki multikulturowości sprzyjają rozwojowi turystyki. Nie każda kobieta musi kojarzyć się z imieniem Helga i obfitym biustem, a mężczyzna z dużym brzuchem, drogim samochodem czy jodłującym Bawarczykiem w krótkich spodniach z kuflem piwa w ręku. Szczególnie młode pokolenia walczą o zerwanie z tym stereotypem i w obiektywny sposób  mierzą się z trudną przeszłością. Naród niemiecki wywodzi się z takich plemion jak Germanowie, Frankowie, Sasi, Szwabowie czy Bawarowie, a szereg tradycji związanych z grupami etnicznymi jest bardzo mocno kultywowany i eksponowany w codziennym życiu. I tak Meklemburczycy uchodzą za zamkniętych w sobie, Sasi za pracowitych, Bawarczycy za ludzi przywiązanych do wiejskich tradycji, a Szwabowie za oszczędnych. Dla wielu Europejczyków przejawem niemieckiej gościnności jest słynny festiwal „Oktoberfest” (święto piwa i dożynki chmielowe organizowane w Monachium), a także wielki „Karnawał” najhuczniej obchodzony w miastach nad Renem, tradycyjne Zielone Świątki, „Pfingstritt” –festiwal wywodzący się ze starogermańskiego obrzędu płodności, święta lokalnych bractw strzeleckich „Schutzenfeste”, parady „Rosenmontag”, dzień św. Marcina, pokojowe marsze wielkanocne czy inne imprezy masowe. Popularne są także rozmaite festyny pełne straganów, na których sprzedaje się pierniki, ozdoby i prezenty  świąteczne oraz mnóstwo innych „geschenków”.

Niemcy przywiązują dużą wagę do tradycyjnych śniadań (składających się głównie z białej kiełbasy na gorąco i kawy), karnawału będącego czasem szczególnym i kilku najważniejszych świąt, takich jak Nowy Rok, Wielkanoc, Dzień Zjednoczenia Niemiec czy Dzień Reformacji, które ze względu na wielowyznaniowość są różnie obchodzone w poszczególnych landach.

Warto pamiętać, że Niemcy przestrzegają podstawowych form grzecznościowych, takich jak „Frau” (Pani) i „Herr” (Pan), podawanie dłoni na przywitanie w przypadku mężczyzn i pocałunek w policzki w przypadku kobiet. Na każdym kroku można usłyszeć wszechobecne pozdrowienie „Tschus” (cześć, pa) oraz tradycyjne zwroty „Guten Tag” (Dzień Dobry) i „Auf Wiedersehen” (Do Widzenia). Pod względem zwiedzania zabytków i atrakcji turystycznych Niemcy nie są w specjalny sposób restrykcyjni, więc panuje tam pełna swoboda nie odbiegająca od przyjętych norm w Europie. Ogólnie przyjęte jest, że rachunek w restauracji obejmuje 15 proc. opłatę za obsługę, niemniej kelner zadowolony będzie z napiwku wysokości 5-10 proc. Niewielki napiwek można również zostawić taksówkarzowi.

Być może Niemcy kojarzą się ze sztywnym narodem pozbawionym dobrego humoru, niemniej jeśli nie pozna się ich osobiście, przeświadczenie takie nie do końca musi być prawdziwe.

Aktywny wypoczynek

Niemcy uwielbiają sport i traktują go niemalże jak religię narodową. Prawie w każdej dyscyplinie sportowej mają przedstawicieli plasujących się na najwyższych pozycjach, a ligi poszczególnych gier zespołowych uchodzą za najlepsze nie tylko w Europie, ale i na świecie. Dzięki wybitnym osiągnięciom na najwyższym poziomie plasuje się Bundesliga, tenis czy wyścigi samochodowe, dlatego w wielu miastach działają kluby sportowe oferujące całą gamę możliwości aktywnego spędzania wolnego czasu. W wielu regionach dużą popularnością cieszy się jazda konna, wycieczki piesze i rowerowe, wspinaczka górska, sporty wodne i narciarstwo.

Saksonia doskonale nadaje się na dłuższe i krótsze wycieczki rowerowe. Przez region przebiega jedna z najpiękniejszych tras Europy – Elberadweg, gdzie widokom towarzyszą dziwacznie ukształtowane skały i zabytkowe miasta. Najlepszym miejscem na zrzucenie zbędnych kilogramów są Góry Harcu. Już samo zdobycie szczytu Brocken wymaga dobrej kondycji fizycznej, aczkolwiek można tam wjechać również kolejką wąskotorową. Największą popularnością cieszy się trasa Goetheweg, biorąca początek w Torfhaus. Mnóstwo szlaków znajduje się w dolinie rzeki Bode, a rajem dla miłośników wspinaczki i dzikiej przyrody są Góry Żytawskie z główną bazą wypadową w Zittau. Podobnie rzecz się ma do niewielkiego pasma górskiego Kyffhauser, gdzie aktywni turyści mogą z powodzeniem oddać się swoim pasjom (szczególnie szlak Rennsteig oznaczony literką R i Szlak Śladami Goethego). Doskonałym szlakiem pełnym przygód jest również Saski Srebrny Trakt wiodący przez Rudawy oraz kilka ciekawych miast.

Wycieczki Fakultatywne

Quedlinburg – turyści wędrujący po Górach Harcu bardzo często zaglądają do uroczego miasta leżącego na tzw. Szlaku Romańskim. Zachowało się tam mnóstwo zabytkowych domów z muru pruskiego, które jak zawsze stanowią doskonały temat fotograficzny i przepięknie kontrastują z kilkoma zabytkami. Historia starówki sięga X wieku, w którym cesarz Otton I ufundował klasztor żeński oraz zwołał zgromadzenie mające rozstrzygnąć spór o Pomorze między księciem Polan Mieszkiem a margrabią Marchii Łużyckiej – Hodonem. Miasto wygląda jak zastygłe kilkaset lat temu, a na krótkiej wędrówce można zwiedzić duży plac o kształcie wydłużonego trójkąta (zawsze pełen turystów i ogródków piwnych), ratusz porośnięty pnączami, kościół św. Benedykta z ciemnego piaskowca oraz mnóstwo pojedynczych domów z własnymi historiami i intrygami. Z historycznego punktu widzenia najważniejszym miejscem jest kompleks zamkowy i tam warto skierować swoje kroki, by zobaczyć ciekawe muzeum, skarbiec i świątynię z podziemnym grobowcem.

Magdeburg – stolica Saksonii-Anhalt może nie należy do najpiękniejszych architektonicznie miast Niemiec, ale zasługuje na uwagę ze względu na kilka atrakcji turystycznych. Magdeburg stał się ważny, gdy w X wieku cesarz Otto I wybrał go na swoją główną rezydencję, niemniej utrapieniem stały się liczne wojny i zniszczenia, nękające miasto przez kolejne stulecia. Mieszkańcy Magdeburga dalej czczą swojego patrona, który pochowany jest w najważniejszym zabytku miasta – katedrze św. Maurycego i św. Katarzyny, dlatego jeśli komuś nie przeszkadza zwiedzanie obiektów sakralnych, powinien dodać świątynię do planu wycieczki. Wielka gotycka konstrukcja, budowana od XIII wieku potrafi wywrzeć wrażenie rozmiarami, dosyć surowym wnętrzem, zabytkami sztuki sakralnej i historycznym grobem Ottona I. Ogrom katedry najlepiej ocenić z Domplatz, gdzie wśród pospolitych budynków wyróżnia się tzw. Zielona Cytadela o wzbudzającej zdziwienie architekturze. Warto także zdecydować się na wędrówkę po Alter Markt, gdzie budynkiem wartym uwagi jest ratusz, powędrować do Muzeum Historii Kultury i zobaczyć rzeźbę przedstawiającą słynnego Jeźdźca Magdeburskiego. Magdeburg jest dobrym miejscem na wypróbowanie regionalnej kuchni, gdyż okolice placu Hasselbachplatz pełnią funkcję zagłębia gastronomicznego oraz zamieniają się dwa razy do roku w wielkie przestrzenie widowiskowe „Hassel Night Line”. Warto także przespacerować się nad Łabę, gdzie most zwodzony prowadzi wprost na przepiękną wyspę-park Rotehorn i tam można wypocząć po trudach zwiedzania.

Wittenberga – niewielkie miasto powiatowe w środkowych Niemczech rozsławił reformator religijny Marcin Luter, który w 1517 r. do miejscowej świątyni Schlosskirche przybił „95 tez” potępiających praktykę sprzedaży odpustów i odrzucających możliwość kupienia łaski bożej. Postulaty Lutra zyskały w Niemczech ogromną popularność i stały się podwaliną powstania protestantyzmu. Ducha reformacji i renesansu można wyczuć podczas zwiedzania starówki wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Z pewnością warto zahaczyć o ładny rynek otoczony eleganckimi kamienicami, gdzie stoi duży biały ratusz oraz pomniki Lutra i innego reformatora – Melanchtona. Mijając kościół NMP, można wąskim przejściem przedostać się na przyjemny placyk Holzmarkt z ciekawą fontanną lub też podążyć do dawnego klasztoru augustiańskiego, znanego jako Dom Lutra z ekspozycją dokumentującą czasy reformacji. Obowiązkowym punktem Wittenbergi jest wzniesiony dla Fryderyka Mądrego XV-wieczny zamek ze słynną świątynią, do drzwi której Luter przybił swoje tezy.

Miśnia – historia jednego z piękniejszych miast Saksonii zaczęła się w 929 r., kiedy Henryk I wyruszał z tego miejsca na podbój ziem słowiańskich. Osada szybko stała się stolicą Marchii Miśnieńskiej, która z kolei dała początek dzisiejszej Saksonii rządzonej przez dynastię Wettynów. Główną jednak sławę przyniosła miastu porcelana, której sekret znany wcześniej wyłącznie Chińczykom, odkrył w XVIII wieku alchemik Bottger. Znakiem firmowym unikalnej ceramiki są skrzyżowane błękitne miecze i za takim symbolem warto rozglądać się w sklepach z pamiątkami. Z kolei dumą miasta jest Państwowa Fabryka Porcelany z salą wystawową prezentującą najznamienitsze okazy „białego złota” oraz sklepem firmowym, najtłumniej okupowanym przez zwiedzających. Oprócz fabryki porcelany w Miśni warto zatrzymać się na chwilę na starówce z cennymi, renesansowymi kamieniczkami i zrobić kilka zdjęć na placu Katedralnym z gotycką katedrą, za którą znajduje się taras widokowy z panoramą miasta. Przy Domplatz wyrasta także olbrzymi XV-wieczny zamek Albrechtsburg utrzymany w jasnych barwach. Warto pamiętać, że w Miśni sezon festynów trwa przez cały rok, a liczne festiwale muzyczne przyciągają melomanów z całej Europy.

Zamek Moritzburg – wyjątkowe miejsce, które nie potrzebuje reklamy za sprawą częstej obecności na widokówkach z Saksonii. Już samo położenie na wysepce otoczonej wodami błękitnego jeziora może wywrzeć ogromne wrażenie, chociaż pięknem nie grzeszy wybitna architektura i ciekawe otoczenie. Niecodzienną lokalizację myśliwskiego dworku w XVII stuleciu wybrał książę Maurycy Saski, aczkolwiek budowlę według swoich upodobań przekształcił August II Mocny i w takiej formie można ją podziwiać do dziś. Sporych rozmiarów konstrukcja z czterema walcowatymi basztami widoczna jest z kilku perspektyw, dlatego warto pokusić się spacer wokół zamku. Po nacieszeniu się  prześlicznymi ogrodami należy w końcu zwiedzić wnętrza z ciekawym rozkładem pomieszczeń, w których wystawione są antyki, miśnieńska i chińska porcelana oraz liczne eksponaty związane z polowaniem.

Lipsk – miasto Jana Sebastiana Bacha od zawsze dysponuje bogatą ofertą kulturalną, wystawową i targową oraz nie bez powodu nazywane jest przez mieszkańców „małym Paryżem”. Cenne zabytki zasługują przynajmniej na jednodniowy wypad, chociaż warto się zastanowić nad dłuższym pobytem w mieście ze względu na szereg towarzyszących atrakcji i bogate życie nocne przyciągające imprezowiczów. Atutem Lipska jest najlepiej zachowany w kraju zespół XIX i XX-wiecznych dzielnic, aczkolwiek długa historia sięga pierwotnej osady Słowian zwanej „Pod Lipami”. Kolejnym ważnym etapem był rok 1165, w którym nadano miastu prawa miejskie oraz przywileje targowe kultywowane aż do dzisiaj. Dlatego wśród zabytków są stare hale targowe, funkcjonujące obecnie jako pasaże handlowe. Lipskiem rządzili władcy Saksonii, otwarto tam jeden z pierwszych uniwersytetów na terenie Niemiec oraz założono pierwszy chór Thomanerchor. Lipsk jest bowiem reklamowany jako „wyjątkowe miasto muzyki”, sygnowane takimi nazwiskami jak Bach, Wagner, Mendelssohn czy Schumann, zapisanymi na stałe w światowej historii. Lipsk podczas II wojny światowej nie ucierpiał w tak dużym stopniu jak inne miasta, dlatego stan zabytków może pobudzić zapał do zwiedzania, tym bardziej że na ulicach można wyczuć ducha przeszłości związanego choćby ze słynnymi demonstracjami pokojowymi, które przyczyniły się do zjednoczenia Niemiec. Chociaż czas upływa w rytmie nut i imprezowego szału, trzeba zdecydować się na plan zwiedzania. Większość interesujących obiektów zlokalizowana jest w obrębie starówki, którą można zwiedzić pieszo. Ciekawostką architektoniczną Lipska jest z pewnością największy w Europie dworzec kolejowy, niemniej jeśli ktoś nie pała miłością do takich atrakcji powinien skierować się na pobliski prostokątny rynek, ozdobiony przepięknym późnorenesansowym ratuszem z wieżą zegarową nakrytą hełmem. Turysta który zawita do wnętrza ujrzy olbrzymią makietę miasta, Salę Bankietową i będzie miał możliwość zapoznania się z Muzeum Historii Miasta. Po przyglądnięciu się ciekawym kamienicom można ruszyć dalej do Madler Passage – zabytkowego pasażu handlowego, pełnego ekskluzywnych sklepów o wieloletnich tradycjach oraz kafejek z widokiem na interesującą architekturę handlowych przestrzeni. W innym zabytkowym budynku Starej Giełdy – Alte Handelsborse, odbywają się liczne koncerty i wystawy, a często fotografowanym obiektem jest dumnie stojący przed gmachem pomnik Johanna Wolfganga Goethego, obwarowany latem kawiarnianymi stolikami. Po zrobieniu zakupów w kolejnym zabytkowym pasażu handlowym Speck Hof, można zabrać się za zwiedzanie zachodniej części starówki, gdzie wyróżnia się bryła XV-wiecznego kościoła św. Tomasza z ciekawym portalem głównym. Drugim budynkiem godnym uwagi jest dom kupca Georga Heinricha Bosego, w którym przed laty grywali wybitni kompozytorzy, a obecnie tradycje koncertowe pielęgnuje Muzeum Bacha ze stałą ekspozycją. Najlepszym miejscem na przerwę w trakcie zwiedzania jest wizyta w tradycyjnej kawiarni Pod Arabskim Drzewem Kawowym (w środku również muzeum związane z piciem i parzeniem kawy). Z nowymi siłami można zwiedzić ekspozycję Muzeum Egipskiego oraz Nowy Ratusz zlokalizowany w fantazyjnym budynku przypominającym zamek. Melomani z pewnością zainteresują się gmachem Opery Lipskiej wystawiającej słynne na cały świat sztuki, natomiast na spacerowiczów czeka okolica Sukiennic, zabytkowa fontanna Mende i wieżowiec zwany „zębem mądrości” z restauracją oferującą oprócz wyśmienitych dań niecodzienny widok na Lipsk. Nie sposób wymienić wszystkich muzeów poświęconych muzyce oraz ogromu zabytkowych świątyń, niemniej warto zobaczyć jeszcze strzelistą cerkiew rosyjską św. Aleksego, która związana jest ze słynną bitwą pod Lipskiem (1813 r.). Krwawemu starciu armii francuskiej pod wodzą Napoleona z koalicją antyfrancuską, poświęcony jest także wielki pomnik Bitwy Narodów – pompatyczna budowla mieszcząca we wnętrzu ekspozycję poświęconą batalii. Z racji tego, że Lipsk uchodzi za miasto handlowe, warto zainteresować się programem słynnych Targów Lipskich, które odbywają się w nowoczesnych halach wystawienniczych Leipziger Messe. W Lipsku z całą pewnością można pozostać na dłużej, by w pełni wykorzystać bogatą ofertę kulturalną oraz propozycje rekreacyjne parku rozrywki Belantis, a także uczestniczyć w niekończących się imprezach cyklicznych.

Erfurt – najstarsze miasto i stolica Turyngii niespodziewanie łączy w sobie wielkomiejskiego ducha i najbardziej wyszukane zabytki wyrastające na każdym kroku. Średniowieczny urok, bogata historia i radość życia mieszkańców są codziennością, dlatego warto poświęcić miastu chociaż kilka godzin. Po raz pierwszy Erfurt wzmiankowano w 729 r. (nazwa wywodzi się od słowa „Furt” oznaczającego „bród” na rzece), a szybki rozwój zapewniło osadzie położenie na ważnym szlaku handlowym pomiędzy Wschodem i Zachodem. W XIV wieku powstał uniwersytet kształcący m.in. reformatora Marcina Lutra, a rozwijające się miasto zyskało sławę za sprawą sztuki ogrodniczej, obecnej do dziś na międzynarodowych wystawach. Uroczy Plac Rybny jest w Erfurcie miejscem spotkań i tam zawsze rozkłada się najwięcej stolików kawiarniach, siedząc przy których można popijać kawę i spoglądać na wyniosły ratusz, efektowną kamienicę Pod Szerokim Paleniskiem, stonowany Dom Gildii oraz najstarszy budynek Pod Czerwonym Wołem. Odległości w Erfurcie nie są aż tak znaczne, dlatego krótki spacer prowadzi do Kramerbrucke – słynnego mostu Kramarskiego zabudowanego pięknymi kamieniczkami, które nie zatraciły średniowiecznego uroku i handlowego przeznaczenia. Przeciwieństwem niewielkiego placu Fischmarkt jest Domplatz – ogromna przestrzeń bardzo często zastawiona sezonowymi jarmarkami. W oczy rzuca się tam strzelista, gotycka katedra NMP oraz kościół św. Seweryna, łatwo rozpoznawalny dzięki trzem połączonym wieżom. Szczytowe partie wzniesienia Petersberg zajmuje natomiast cytadela powstała w dobie baroku i właśnie stamtąd warto sfotografować panoramę starówki. Po spacerze między pozostałymi zabytkami i świątyniami można dodatkowo udać się na tereny Międzynarodowej Wystawy Ogrodniczej, gdzie znajdują się liczne pawilony wystawiennicze, ogrody tematyczne i muzeum poświęcone ogrodnictwu.

Weimar – być może miasto nie miałoby znaczenia turystycznego, gdyby nie finansowe wsparcie udzielane przed laty przez książęta sasko-weimarskie. Właśnie pod koniec XVIII stulecia rozkwitło tam niemieckie życie literackie i artystyczne, sponsorowane przez Karola Augusta i jego żonę Annę Amalię. Z historią Weimaru związani są: Goethe, Nietzsche, Liszt i Strauss, a ich działalność była jednym z powodów do powstania Bauhausu – słynnej uczelni artystyczno-rzemieślniczej. Zaraz po zakończeniu I wojny światowej Weimar dał nazwę Republice Weimarskiej, natomiast w 1991 r. zapoczątkował tam swoją działalność Trójkąt Weimarski, czyli Komitet Wspierania Współpracy Francusko-Niemiecko-Polskiej. Obecnie zadbane miasto z dumą opowiada swoją historię dzięki licznym zabytkom, a niewielkie centrum pozwala na zwiedzanie najważniejszych miejsc w zaledwie kilka godzin. Wystarczy spojrzeć na mapę, by wyszukać kościół św. Piotra i św. Pawła, olbrzymi zamek z wybitnymi działami przedstawicieli sztuki weimarskiej, przyjemny rynek wypełniony kawiarnianymi ogródkami i Zielony Pałac, w którym mieści się jeden z najcenniejszych księgozbiorów na terenie Niemiec. Świadectwem klasycystycznego Weimaru są także miejsca związane z poetami i tam powinni udać się wszyscy miłośnicy niemieckiej literatury. Warto zaplanować spacer tak, by przebiegał przykładowo obok Domu Schillera, weimarskiego Teatru Narodowego założonego przez Goethego i Muzeum Bauhausu. Niezwykle ciekawy jest sam Domu Goethego oraz Muzeum Narodowe z gabinetem poety i biurkiem, na którym powstawały najlepsze dzieła. Nie sposób pominąć Mauzoleum – klasycystycznej budowli wzniesionej nie tylko jako miejsce pochówku rodziny książęcej, ale także samego Goethego i Schillera. Skoro poetycka i artystyczna aura nieustannie towarzyszy podczas spaceru po romantycznym Weimarze, warto powędrować jeszcze do Archiwum Nietzschego, zanurzyć się na chwilę w parku nad rzeką Ilm, gdzie wznosi się Muzeum Liszta z pracownią artysty, czy zajrzeć do Willi Goethego znajdującej się na liście UNESCO.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Zamek Wartburg – w pobliżu niezbyt ciekawego miasta Eisenach wznosi się jeden z najlepiej zachowanych zamków niemieckiego średniowiecza, dlatego warto poświęcić trochę czasu na krótką wizytę w zabytkowych murach. Już z daleka rysuje się efekt niemal tysiącletniej historii w postaci potężnych fortyfikacji i wysokiej wieży. Zamek datowany jest na XI wiek i czasy panowania hrabiego Ludwika Skoczka organizującego tam życie polityczne Saksonii. W czasach późniejszych gromadzili się w zamku artyści, śpiewacy i malarze, dzięki którym twierdza stała się centrum kulturalnym regionu. Ze względu na trudnodostępne położenie, nikt nie podjął się próby zdobycia zamczyska, a w wystawnych komnatach rezydował Luter, Goethe i Wagner zainspirowany okolicą do stworzenia „Tannhauser” – słynnej opery opowiadającej o niemieckim rycerzu i rozkoszach miłosnych. Najstarszą częścią całego obiektu jest romański pałac wyróżniający się oknami, pokojami władców i Salą Śpiewaków. W innych komnatach można zobaczyć kolekcję antyków, rzeźb, obrazów i broni, a na Wieży Południowej znajduje się najlepszy punkt widokowy na panoramę Lasu Turyńskiego. Na powab wspaniałego miejsca wpływa mnóstwo elementów, dzięki którym zamek jest ważnym pomnikiem historii, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Gotha – stare miasto handlowe znane jest głównie z powodu Schloss Friedenstein – zamku górującego nad całkiem przyjemną starówką z prowincjonalnym charakterem. Potężna, czworoboczna budowla, należąca kiedyś do książąt Sachsen-Gotha, powstała w XVII wieku i zachwyca obecnie zwiedzających nie tylko rozmiarami i ogromnym dziedzińcem, ale także wspaniałymi wnętrzami z przebogatą Salą Bankietową, Pokojem Poety i Teatrem Dworskim. Latem na dziedzińcu odbywają się liczne imprezy kulturalne, przy okazji których można zajrzeć do ciekawego muzeum z kolekcją sztuki egipskiej i użytkowej. Po wysłuchaniu jakiegoś koncertu rewelacyjnie brzmiącego w zamkowej przestrzeni, warto wybrać się do wspaniałego parku podzielonego na kilka części. W trakcie krótkiego spaceru wędrowcy odkrywają budynek oranżerii, Muzeum Przyrodnicze, staw z wysepką i niedużą świątynię Dorycką.

Las Turyński – wybrzuszenia górskie ciągnące się na długości około 100 km w niemieckiej Turyngii są chętnie odwiedzane z powodu nieograniczonych możliwości aktywnego spędzania wolnego czasu. Wystarczy turystyczny zapał i aparat fotograficzny, by wyruszyć na kręte, wąskie drogi, wiodące przez góry porośnięte borami świerkowymi. Powyżej lasów rozciągają się łąki wykorzystywane jako pastwiska, natomiast najwyższym szczytem jest Groser Beerberg osiągający wysokość 982 m n.p.m. W dolinach rozłożyły się urocze kurorty i ośrodki sportowe, z których można wyruszać na zdobywanie malowniczych ruin wspaniałych zamków. Historia osadnictwa sięga tam XVIII wieku i związana jest z rozwojem górnictwa oraz przemysłu porcelanowego, natomiast pierwsi turyści pojawili się pod koniec XIX i właśnie dla nich zaczęła powstawać dogodna baza noclegowa. Na kilku ciekawych szlakach turystycznych można poznać pamiątki historyczne związane chociażby z granicą Turyngii i słynnym pisarzem Goethe, który szukał w górach inspiracji do pisania (Muzeum Amthaus, Domek Goethego). Po drodze mija się liczne punkty widokowe, świetnym szczytem do obserwacji panoramy lasu jest Grosser Inselsberg, a niedaleko Brotterode działa park rekreacji. Warto przeżyć wizytę w Kryształowej Grocie – największej tego typu jaskini w Europie, odwiedzić ruiny zamku Liebenstein, sfotografować wodospad Trusetal czy zgłębić tajemnice kopalni Besucherbergwerk Huhn. Gdy już zejdzie się z gór, relaks ciału i duszy gwarantuje uzdrowisko Bad Liebenstein znane z wód leczniczych, produkcji drewnianych domków oraz okolicznych zamkowych ruin wyglądających najpiękniej tuż przed zmrokiem. Pod nazwą Drei Gleichen kryją się trzy jeszcze inne zamki, w Arnstadt mieszkał przed laty Jan Sebastian Bach, a w pałacu Reinhardsbrunn odbywały się miłosne schadzki turyńskich władców. Kibicom sportów zimowych doskonale znany jest ośrodek Oberhof, gdzie bywa rozgrywany turniej skoków narciarskich, natomiast najlepszą bazą do zwiedzania Lasu Turyńskiego jest miasto Ilmenau związane również z Goethem.

Park Worlitz – wyjątkowy park krajobrazowy jest chętnie odwiedzany przez turystów z powodu angielskiego stylu ogrodniczego oraz różnorodnych form spędzania wolnego czasu. Swoje istnienie Worlitz zawdzięcza księciu Leopoldowi III Friedrichowi Franzowi, który swoją posiadłość nakazał przebudować w XVIII w., zgodnie z własnymi upodobaniami estetycznymi. Jedno z największych tego typu założeń w Europie jest prawdziwym świadectwem bogactwa kulturowego tamtych czasów. W centrum parku znajduje się klasycystyczny pałac z kolekcją obrazów, a najbardziej wyróżniający się Dom Gotycki oraz świątynia pełniąca funkcję salonu muzycznego. Warto także wynająć gondolę, by dopłynąć na Wyspę Różaną i wziąć udział w pasjonującym „koncercie na łodziach”. W każdym zakątku ogromnego stawu Worlitzer See można znaleźć intrygujące ciekawostki oraz bez ograniczeń podziwiać przyrodę wspaniałego parku.

Góry Harcu – owiane legendami i często osnute mgłą góry w środkowych Niemczech, znajdujące się u zbiegu Saksonii, Saksonii-Anhalt i Turyngii są doskonałym miejscem do wędrowania i uprawiania sportów zimowych. Przed wiekami kwitło tam górnictwo i wydobywano srebro, czego efektem jest doskonale rozwinięta i funkcjonująca do dziś sieć kolejki wąskotorowej. Kiedy na terenie Gór Harcu utworzono park narodowy, rozwinęła się turystyka i doskonała baza noclegowa. Podróżnicy za cel swojej wyprawy wybierają najczęściej opisywany przez poetów najwyższy szczyt pasma – Brocken ( 1142 m n.p.m.). Granitowa góra wystająca ponad wapienne wzniesienia miała być w przeszłości miejscem spotkań diabłów i sabatu czarownic, z kolei inne legendy odnoszą się do „Nocy Walpurgii” wywodzącej się od pogańskiej bogini płodności. Chociaż można tam wjechać kolejką wąskotorową, warto wybrać się na długą wędrówkę, podczas której być może uda się zobaczyć „widma Brockenu”, czyli tajemnicze zjawisko przyrodnicze polegające na grze słońca z sylwetką góry rzucającej nienaturalny cień. Warto podążyć szlakiem Goetheweg i śladami pisarza Goethe, który zdobył szczyt w 1777 r., by przekonać się czy krajobraz opisany w „Fauście” może równać się z rzeczywistością. Najlepszą bazą do wypraw w góry jest miasteczko Torfhaus, a kraciastą zabudową i wieloma zabytkami zachęca do wizyty starówka miasta Wernigerode. Z kolei w Ballenstedt znajduje się barokowy pałac otoczony parkiem, natomiast atrakcją wioski Rubeland są dwie jaskinie ze wspaniałymi formami naciekowymi.

Dolina rzeki Bode – obok tajemniczych Gór Harcu, drugim miejscem chętnie odwiedzanym w tej części Niemiec jest dolina rzeki Bode, która przybiera postać kanionu osłoniętego wysokimi skałami spadającymi wprost do wody. Warto wdrapać się na któryś z wysoko położonych punktów widokowych, by być może dostrzec czarownicę lecącą na sabat w kierunku góry Brocken. Najbliższą i bardzo przyjemną miejscowością wypoczynkową jest Thale, natomiast najwięcej turystów można spotkać w pobliżu punktów widokowych o tajemniczych nazwach: „Miejsce Tańca Czarownic” – Hexentanzplatz oraz „Tętent Kopyt” – Rosstrappe. Wielu turystów odwiedza dolinę 30 kwietnia w „Noc Walpurgii”, by wziąć udział w wystylizowanym „pogańskim” święcie i dowiedzieć się czegoś więcej o historii nieszczęśliwej Brunhildy. Piękna dziewczyna miała przeskoczyć przez wąwóz rzeki na koniu, którego kopyto odbiło się na skale Rosstrappe, natomiast ścigający ją książę Bodo runął w przepaść i od jego właśnie imienia wzięła się nazwa doliny. Na przepięknym terenie znajduje się mnóstwo szlaków pieszych i rowerowych, a także skromna, ale przyjemna baza noclegowa rozmieszczona w malowniczych miejscowościach.

Szwajcaria Saksońska – na południowy-wschód od Drezna położona jest ujmująca kraina, której przyrodnicze walory doceniane są od wielu turystycznych pokoleń. Rozległy park narodowy obejmuje swym zasięgiem przede wszystkim wzgórza, lasy, głębokie doliny i skały o niesamowitych kształtach, ale także potężne zamczyska zlokalizowane na trudnych do zdobycia górach. Cały park poprzecinany jest sieciami szlaków pieszych i rowerowych, z których można podziwiać piękne widoki, aczkolwiek atrakcyjnie prezentują się poszczególne miejsca. Najładniejszym kurortem jest Rathen z fantastycznym widokiem na Łabę, nad miejscowością Polenztal góruje 800-letni zamek, chociaż większe wrażenie robi twierdza Królewski Kamień w Konigstein. Turystów o niepewnym zdrowiu z pewnością ucieszy fakt, że uzdrowiskowy charakter ma kurort Bad Schandau, natomiast zamek Stolpen rozsławiła kochanka Augusta II Mocnego – hrabina Cosel. Warto także pamiętać o niezwykłej formacji skalnej Bastei oraz punkcie widokowym Lilienstein, z którego doskonale widać twierdzę w Konigstein. W okolicy nie brakuje miejsc noclegowych oraz możliwości uczestnictwa w rejsie białą flotą.

Park Mużakowski – wyjątkowe dzieło ogrodowej sztuki światowej wręcz klasy jest największym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim na terenie Niemiec. Na całość składa się szereg terenów zielonych z zabudowaniami rezydencjonalnymi w samym środku. Budowę tego cudu rąk ludzkich, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, nadzorował urodzony w Muskau książę Hermann von Puckler-Muskau, zachwycony angielskimi krajobrazami. Fascynować może bajeczne ukształtowanie terenu, którego poszczególne części połączone są drogami dostępnymi do przebycia na kilka sposobów (pieszo, rowerem, bryczką). Po drodze mija się liczne pomniki przyrody, Podwójny Most z widokiem na spokojnie płynącą Nysę oraz pamiątkowy Kamień Pucklera z piękną panoramą parku. Gdzieś w oddali wyłania się efektowna sylwetka Nowego Zamku oraz inne zabudowania, w których można zwiedzić między innymi wystawę starych samochodów.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się do Saksonii?
Ogólnie Niemcy są kierunkiem całorocznym, a czas podróży najlepiej dopasować do aktywnego wypoczynku, zwiedzania miast czy poszczególnych wydarzeń kulturalnych i rozrywkowych. Klimat kontynentalny Niemiec oznacza, że zimy są tam mroźne, a lata gorące. Na zwiedzanie miast najlepsza jest późna wiosna i wczesna jesień. W czerwcu, lipcu i sierpniu doskonale wypoczywa się nad morzem, na pojezierzach i w górach, natomiast zimą można pojeździć na nartach. Warto pamiętać, że w miastach turystycznych i na drogach szczególnie tłoczno może być w okresach kończących długie weekendy (szczególnie Zielona Świątki, święta Wniebowstąpienie Pańskiego i Bożego Ciała).

Przed wyjazdem warto prześledzić lokalne wydarzenia. Atrakcyjnie prezentuje się przykładowo kalendarz imprez w Dreźnie (Międzynarodowy Festiwal Sztuki Medialnej, Drezdeńskie Dni Muzyki Współczesnej, Międzynarodowy Tydzień Tańca, Międzynarodowy Festiwal Dixieland). W Góry Harcu warto pojechać na „Noc Walpurgii” i na przedstawienia odbywające się w naturalnym teatrze skalnym Herzer Bergtheater, natomiast Miśnia zaprasza na Miśnieński Festiwal Fortepianowy, Miśnieński Maraton Muzyczny, nastrojowe Boże Narodzenie oraz sezonowe jarmarki. W Lipsku stale goszczą takie festiwale jak: Lipskie Lato Organowe czy festiwale muzyki Bacha i Mendelssohna, aczkolwiek interesujący jest ogromny jarmark bożonarodzeniowy Leipziger Weihnachtsmarkt oaz słynne Targi Lipskie.

Jaka waluta obowiązuje w Niemczech i jakie są orientacyjne ceny?
W Niemczech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą narciarską i turystyczną. Warto jednak przyjrzeć się sezonowym obniżkom i wyprzedażom, kiedy ceny towarów znacznie spadają i wielu turystów wybiera się do centrów handlowych specjalnie na zakupy.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Saksonii?
W Niemczech, tak samo jak w innych krajach, można nabyć ciekawe pamiątki, które mogą zasilić podróżniczą kolekcję. We wszystkich dużych miastach znajdują się dzielnice handlowe i strefy ze sklepami wyłącznie dla pieszych, a domów towarowych, galerii i sklepów branżowych nie sposób zliczyć. W większości miast odbywają się także cotygodniowe targi „Wochenmarkt”, będące skarbnicą wyszukanych pamiątek. Z pewnością warto kupić ceramikę i porcelanę (głównie porcelanowe naczynia Miśni), bogato zdobione kufle do piwa, szkło stołowe czy szlifowane naczynia ze szkła kryształowego. Interesujące są także wyroby rękodzielniczej sztuki ludowej, takie jak zabawki, lalki w strojach ludowych i całe domki dla lalek, ołowiane żołnierzyki, pluszowe misie oraz regionalne ubrania. Zawsze poszukiwane są pamiątkowe łakocie: norymberskie pierniki, ogórki konserwowe z Brandenburgii czy marcepany z Lubeki. Regionalną pamiątką jest również zegar z kukułką ze Szwarcwaldu, ludziki z ciasta ze śliwkami produkowane w Norymberdze, dziadki do orzechów z Rudaw, ser ze Szlezwika, wędliny z Ratyzbony, porcelanowe figurki Hummel-Figuren, bawarski materiał używany do szycia ubrań czy misterne koronki z Saksonii.

Jaki czas obowiązuje w Niemczech?
W Niemczech obowiązuje taki sam czas jak w Polsce.

Jak poruszać się po Saksonii?
Najwygodniejszym sposobem podróżowania jest samochód. Sieć niemieckich autostrad jest bezpłatna i należy do najlepiej rozwiniętych w Europie. Wystarczy posiadać ważne prawo jazdy i ubezpieczenie OC, niemniej warto też wykupić ubezpieczenie Assistance na wypadek ewentualnej awarii lub kolizji. Należy pamiętać, że w niektórych niemieckich miastach zostały wprowadzone „zielone strefy”, do których wstęp mają tylko określone pojazdy na podstawie specjalnych plakietek przyznawanych w zależności od normy emisji spalin (szczegółowe informacje na www.berlin.msz.gov.pl). Warto pamiętać, że niemiecka policja jest bardzo rygorystyczna, jeżeli chodzi o kierowców.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Również podróżowanie pociągiem jest szybkie i przyjemne, dzięki rewelacyjnie rozbudowanym liniom EuroCity, InterCity i InterCity Express. Pociągi są bardzo szybkie, wygodne, punktualne, ale drogie. Znacznie tańsze jest podróżowanie pociągami regionalnymi. Przed wybraniem kolei warto zapoznać się ze wszystkimi dostępnymi zniżkami dla turystów i kartami ułatwiającymi podróżowanie. Transport autokarowy jest także doskonale zorganizowany, a podróżni mogą liczyć na mnóstwo połączeń do wszystkich największych miast oraz na regionalną komunikację w poszczególnych landach. W niektórych regionach turystycznych działają także specjalne autobusy kursujące wzdłuż najpopularniejszych szlaków. Nieograniczone możliwości oferują również niemieckie linie lotnicze łączące regularnymi lotami wszystkie największe miasta. Czasami może okazać się, że przelot samolotem jest tańszy niż podróż koleją.

Wygodne autostrady pozwalają dojechać z Drezna do Lipska, Magdeburga, Dessau i Halle, natomiast poruszanie drogami krajowymi i regionalnymi nie sprawia problemu dzięki dobremu oznakowaniu. Szybkie autostrady prowadzą także z Gorlitz przez Drezno i Chemnitz na zachód, a także łączą stolicę regionu z Berlinem. Lipsk i Drezno mają połączenia lotnicze, a krajowymi lotami można dolecieć do Erfurtu. Lipsk jest także ważnym węzłem komunikacyjnym wschodnich Niemiec, oplecionym autostradami na linii Drezno-Magdeburg czy Berlin-Monachium. Po Górach Harc jeździ kolejka wąskotorowa, natomiast w Lesie Turyńskim wyznaczono oznakowane szlaki tematyczne ułatwiające podróżowanie. W sezonie turystycznym wodnym szlakiem komunikacyjnym jest rzeka Łaba, w której okolicach należy szukać agencji turystycznych organizujących rejsy białą flotą, np.: z Drezna do Konigstein czy Bad Schandau, a nawet do czeskiego Decina. Region ma bardzo dobre połączenie komunikacyjne z Polską – autostradą z Krakowa i Katowic można dojechać do Drezna, istnieje również mnóstwo połączeń kolejowych, m. in. z Wrocławia do Drezna.

Jakie są ograniczenia celne w Niemczech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 800 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200 szt. cygar, 1 kg. tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa. Warto pamiętać, że kontrola celna może być prowadzona na terenie całego kraju.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia w Niemczech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia. Warto także pamiętać, że EKUZ nie zapewnia pokrycia kosztów specjalistycznego transportu medycznego do Polski, ani też transportu zwłok, dlatego wskazane jest wykupienie dodatkowego prywatnego ubezpieczenia. Więcej informacji na stronie: www.nfz.gov.pl

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane, ale przed wyjazdem warto sprawdzić czy nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Niemiec tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Na terenie Niemiec bez wizy można przebywać 90 dni, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Berlinie: www.berlin.msz.gov.pl

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Federalnej Niemiec
Niemcy, Berlin, Lassenstr. 19-21, 14193
Tel.: +49 1637887676 Tel.: +49 30 22 313 201 Tel. dyżurny: +49 30223130 Faks: +49 3022313155
berlin.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.berlin.msz.gov.pl

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Hamburgu
Niemcy, Hamburg, Gründgensstrasse 20, 22309
Tel.: +49 40 611870 Tel. dyżurny: +49 1788000327 Faks: +49 40 6325030
hamburg.kg.sekretariat@msz.gov.pl
www.hamburg.msz.gov.pl

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej we Frankfurcie nad Menem
Niemcy, Frankfurt nad Menem, Beethovenstr. 5, 60325
Tel.: (00-49-69) 150-504-71 Tel.: (00-49-69) 975-54-304 Faks: (00-49-69) 975-54-100
sturmfels@esfra.de

Instytut Polski w Berlinie / Filia w Lipsku
Niemcy, Lipsk, Markt 10, 04109
Tel. dyżurny: +49 341 702 610 Faks: +49 341 211 572 7
leipzig@polnischekultur.de
leipzig.polnischekultur.de

Konsulat Rzeczypospolitej Polskiej w Lipsku
Niemcy, Lipsk, Terminal Ring 11, 04435 Leipzig
Tel.: +49 341 224 1020 Faks: +49 341 224 1021
honorarkonsulat-polen-sachsen@mdf-ag.com

Konsulat Rzeczypospolitej Polskiej w Weimarze
Niemcy, Weimar, Graben 4, 99423 Weimar
Tel.: +49 3643 7 75 58 34 Faks: +49 3643 7 75 58 35
Polnisches.Honorarkonsulat@weimar.de

Szlezwik

Tropical Islands

Niemcy: Alpy Bawarskie , Baden , Bawaria , Berlin , Brandenburgia , Dolna Saksonia , Hesja , Meklemburgia , Nadrenia , Saksonia , Szlezwik , Tropical Islands

Wybierz region Alpy Bawarskie , Baden , Bawaria , Berlin , Brandenburgia , Dolna Saksonia , Hesja , Meklemburgia , Nadrenia , Saksonia , Szlezwik , Tropical Islands